Golden Retriever

Heupdysplasie is een gevolg van een verkeerde vorming van het heupgericht. De heupkom en heupkop sluiten niet meer goed op elkaar aan en dit geeft pijn bij beweging van het heupgewricht. Heupdysplasie is een erfelijke aandoening en komt bij veel hondenrassen voor. Daarom is het belangrijk dat de ouderdieren vooraf middels röntgenfoto's worden gecontroleerd op aanwezigheid van heupdysplasie.

Elleboogdysplasie omvat meerdere problemen in het ellebooggewricht die allemaal resulteren in schade en vervolgens artrose in het ellebooggewricht. Dit geeft pijn bij beweging en in een later stadium zal de hond kreupel gaan lopen. Elleboogdysplasie kan erfelijk zijn, daarom is het bij sommige hondenrassen belangrijk dat de ouders vooraf middels röntgenfoto's worden gecontroleerd op de aanwezigheid van elleboogdysplasie.

Kwaadaardige huidtumor die ook wel mastceltumor wordt genoemd. De tumoren groeien meestal onder de huid en er wordt vaak maar 1 tumor gevonden. Deze moet dan zo snel mogelijk operatief worden verwijderd om uitzaaiingen te voorkomen.

Een kwaadaardige vorm van huidkanker die in pigmentcellen kan ontstaan. Ze zijn te herkennen als een donkergekleurde woekeringen en komen vooral voor in de bek. Ze kunnen ook op de huid, poten, balzak of in het oog voorkomen. De tumor kan operatief worden verwijderd, maar vaak zaaien ze al snel uit naar elders in het lichaam.

Dit is een kwaadaardige tumor die zich vanuit het bindweefsel vormt. De tumor groeit meestal snel en kan soms uitzaaien naar de longen of lymfeklieren. De tumor kan meestal chirurgisch worden verwijderd met aanvullend een bestraling of chemotherapie.

Een oorontsteking ontstaat vaak bij honden met hangende oren en/of veel haar in de gehoorgang en bij honden die veel zwemmen. Vaak is er een onderliggende oorzaak voor de oorontsteking, zoals een allergie, mijten, een schimmelinfectie of een vreemd voorwerp. De ontsteking geeft meestal jeuk en pijn aan het oor en een gerichte behandeling is noodzakelijk.

Retinadysplasie is een aandoening waarbij het netvlies (retina) zich niet goed ontwikkelt en in het ergste geval helemaal loslaat. De hond heeft verminderd zicht tot complete blindheid. De aandoening kan 1 of beide ogen voorkomen. Bij sommige rassen is de aandoening erfelijk en moeten de ogen van de ouderdieren vooraf worden getest.

Een aangeboren huidafdoening die ook wel de 'vissenschubbenziekte' wordt genoemd of chronische roos. De huid, met name op de voetzolen, wordt dik en schilferig. Dit gaat vaak samen met jeuk en donkere verkleuring van de huid.

Kwaadaardige tumor die vanuit de bloedvatwand groeit, meestal in de vaten van de milt. De tumor zaait zich meestal snel uit en heeft daardoor een slechte prognose.

PRA is een aandoening waarbij het netvlies verslechtert. De hond krijgt eerst moeite met zicht in schemering en kan uiteindelijk helemaal blind worden. Voor sommige rassen is er een DNA-test beschikbaar die kan uitsluiten of de hond drager of lijder is van de aandoening.

Een aangeboren afwijking waarbij de urineleiders tussen de nieren en blaas verkeerd zijn aangelegd. Vaak zie je problemen van incontinentie of (terugkerende) blaasontsteking. Het probleem kan worden verholpen door een specialistische chirurgische ingreep.

Omgevingsallergie is een van de meest voorkomende huidaandoeningen bij de hond. Bij atopie is de hond allergisch voor iets uit de omgeving bijvoorbeeld huisstofmijt of pollen. De aandoening komt meestal voor het eerst tot uiting in de eerste 3 levensjaren van de hond. Jeuk en roodheid aan de kop, onderpootjes en liezen worden het meest gezien. Als de hond heftig schuurt, kunnen er kleine ontstekingsreacties in de huid ontstaan. Het vaststellen van omgevingsallergie bij de hond is een lang en kostbaar traject en leidt niet altijd tot een resultaat.

In sommige hondenrassen komt de erfelijke (primaire) vorm van epilepsie voor. De eerste aanval wordt meestal waargenomen als de hond tussen de 6 maanden en 5 jaar is. De ernst en frequentie van de aanvallen is verschillend. In sommige honden kunnen de epileptische aanvallen met medicatie worden onderdrukt, maar in ernstige gevallen moet euthanasie worden overwogen. Voor een aantal rassen is een DNA test beschikbaar die kan uitsluiten of de hond drager of lijder is van de erfelijke vorm van epilepsie.