Duitse Herdershond
Waaks - Enthousiast - Trouw - Gevoelig
Vachtverzorging
wekelijks
Beweging
Veel
Gezondheid
Gemiddelde levensverwachting: 10-12 jaar
Kenmerken
Voorkom schuwheid, dit kan leiden tot agressie - Behoeft een consequente opvoeding
Karakter van de Duitse Herdershond
Het karakter van de Duitse Herder is afstandelijk, maar meestal niet agressief. Het zijn gereserveerde honden; ze maken niet meteen vrienden, maar als ze dat eenmaal doen, zijn ze buitengewoon loyaal. Wanneer de Duitse Herder goed is getraind, is hij een fijne gezinshond. Naar hun eigen gezin zijn ze gemakkelijk in de omgang en benaderbaar, maar wanneer ze worden bedreigd, kunnen ze sterk en beschermend zijn. Dit maakt ze uitstekende waakhonden.
Dit zeer intelligente en trainbare ras gedijt het best op het hebben van een taak. De Duitse Herder kan worden getraind om bijna alles te doen: van het waarschuwen van een dove persoon, tot het zijn van een deurbel en het opspeuren van lawineslachtoffers.
Een ding waar ze niet goed in zijn, is lange tijd alleen zijn. Zonder het gezelschap dat ze nodig hebben en zonder lichaamsbeweging en de kans om hun intelligentie aan het werk te zetten, raken ze verveeld en gefrustreerd. Een Duitse Herder die onvoldoende wordt uitgedaagd en zich genegeerd voelt door zijn familie, zal zijn energie stoppen in ongewenst gedrag zoals blaffen en kauwen.
Aandachtspunten
- De Duitse Herder is geen geschikt ras voor jou als je vaak of voor langere tijd van huis bent. Als ze alleen worden gelaten, kunnen ze angstig of verveeld raken waardoor ze waarschijnlijk vervelend gedrag gaan vertonen zoals blaffen, kauwen en graven.
- Duitse Herders zijn actieve en intelligente honden. Ze moeten bezig worden gehouden met leren, spelen en werken. Dagelijkse lichaamsbeweging, waarbij ze zowel fysiek als mentaal worden uitgedaagd is essentieel.
- Duitse Herders kunnen afstandelijk en wantrouwend zijn tegenover vreemden. Voor een sociale en goede opvoeding is noodzakelijk dat je jouw herder-pup blootstelt aan vele ervaringen, plaatsen en mensen. Daarnaast is gehoorzaamheidstraining erg belangrijk.
- Deze honden verliezen continu haren. In feite is hun bijnaam de "Duitse shedder." Borstel ze meerdere keren per week en koop een goede stofzuiger. Je zult het nodig hebben.
- Duitse Herders hebben de reputatie een geweldige waakhond te zijn - en dat zijn ze ook - maar de Duitse Herder mag nooit worden vastgeketend of vastgebonden om de wacht te houden. Dit leidt namelijk tot frustratie en agressie. De Duitse Herder leeft het gelukkigst binnenshuis met zijn gezin, maar heeft wel toegang nodig tot een grote, omheinde tuin om een deel van zijn natuurlijke energie kwijt te kunnen.
De beste eigenaar voor de Duitse Herdershond
De beste eigenaar voor de Duitse Herder is iemand die ruim woont of iemand die de mogelijkheid heeft om dagelijks lang te wandelen in een groene omgeving. Deze hond wordt het gelukkigst als hij zowel fysiek als mentaal wordt uitgedaagd.
De Duitse Herder is sterk op zijn baas gericht. Daarom is het bij deze hond extra belangrijk dat hij van jongs af aan goed gesocialiseerd wordt. Doe dit door blootstelling aan veel verschillende mensen, beelden, geluiden en ervaringen. Deze Herder is enorm gevoelig voor de stem van de baas. Het is dus belangrijk deze op de juiste manier te gebruiken tijdens de training. Beloon hem bij goed gedrag door hem rustig en vriendelijk aan te spreken. Verder is het van belang dat de training consequent, duidelijk, maar eerlijk gebeurt.
Voorkomende erfelijke aandoeningen Duitse Herdershond
Elleboogdysplasie omvat meerdere problemen in het ellebooggewricht die allemaal resulteren in schade en vervolgens artrose in het ellebooggewricht. Dit geeft pijn bij beweging en in een later stadium zal de hond kreupel gaan lopen. Elleboogdysplasie kan erfelijk zijn, daarom is het bij sommige hondenrassen belangrijk dat de ouders vooraf middels röntgenfoto's worden gecontroleerd op de aanwezigheid van elleboogdysplasie.
Heupdysplasie is een gevolg van een verkeerde vorming van het heupgericht. De heupkom en heupkop sluiten niet meer goed op elkaar aan en dit geeft pijn bij beweging van het heupgewricht. Heupdysplasie is een erfelijke aandoening en komt bij veel hondenrassen voor. Daarom is het belangrijk dat de ouderdieren vooraf middels röntgenfoto's worden gecontroleerd op aanwezigheid van heupdysplasie.
Hierbij worden de zenuwen van het ruggenmerg langzaam afgebroken. Dit geeft neurologische klachten en leidt uiteindelijk tot verlamming. De aandoening is vergelijkbaar met MS bij mensen. Er is geen behandeling mogelijk en uiteindelijk is euthanasie nodig.
Hierbij vindt afbraak plaats van het kraakbeen tussen de rugwervels en is er nieuwe weefselvorming rondom de rugwervels. Dit geeft een vernauwing van het wervelkanaal wat resulteert in pijn en kreupelheid bij de hond.
Aandoening aan de alvleesklier, waardoor bepaalde verteringseiwitten niet meer worden aangemaakt. De hond kan geen vet, eiwit en zetmeel verteren en krijgt last van grijzige diarree. Vaak hebben ze enorme eetlust, maar desondanks vallen ze toch af. Door verteringsenzymen toe te voegen aan het voer kan de hond goed met deze aandoening leven.
Een gendefect waardoor de hond gevoeliger is voor bepaalde geneesmiddelen en narcose. Na inname van deze middelen wordt de hond snel ziek en worden vooral sloomheid, kwijlen, braken en neurologische verschijnselen gezien. Dit kan soms een dodelijke afloop hebben. Het is dus belangrijk dat zowel jij als de dierenarts op de hoogte zijn van de afwijking.
Bij honden met deze aandoening is de hypofyse onderontwikkeld, waardoor een tekort aan groeihormoon wordt geproduceerd. Het skelet kan zich door dit tekort onvoldoende ontwikkelen waardoor de groei achterblijft. Daarnaast kan ook bij andere hormonen een tekort ontstaan wat leidt tot stofwisselings- en vruchtbaarheidsproblemen. Voor een aantal rassen is er een DNA-test beschikbaar om dragers en lijders van deze aandoening op te sporen.
Chronisch nierfalen kan ontstaan door verschillende onderliggende aandoeningen. Als de nieren verslechteren zal de hond meer gaan drinken en plassen, uiteindelijk stapelen er ook afvalstoffen op in het bloed en zal de hond zich steeds zieker gaan voelen. Om de nieren te ondersteunen kan er een speciaal nierdieet worden voorgeschreven. Vaak zijn de nieren al ernstig aangedaan als de eerste klinische symptomen zichtbaar worden.
Omgevingsallergie is een van de meest voorkomende huidaandoeningen bij de hond. Bij atopie is de hond allergisch voor iets uit de omgeving bijvoorbeeld huisstofmijt of pollen. De aandoening komt meestal voor het eerst tot uiting in de eerste 3 levensjaren van de hond. Jeuk en roodheid aan de kop, onderpootjes en liezen worden het meest gezien. Als de hond heftig schuurt, kunnen er kleine ontstekingsreacties in de huid ontstaan. Het vaststellen van omgevingsallergie bij de hond is een lang en kostbaar traject en leidt niet altijd tot een resultaat.
Aandoening van de rugwervels, waarbij slijtage van de tussenwervelschijven optreedt. Ook wordt er nieuw botweefsel aangemaakt, waardoor de wervels met elkaar vergroeien. De hond kan zijn rug minder bewegen en krijgt pijn in zijn rug. In ernstige gevallen kunnen zenuwen beschadigd raken en kan er uitval optreden.
Kwaadaardige tumor die vanuit de bloedvatwand groeit, meestal in de vaten van de milt. De tumor zaait zich meestal snel uit en heeft daardoor een slechte prognose.
Osteosacroom is een van de meest voorkomende kwaadaardige bottumoren in de hond en heeft een slechte prognose. De tumoren groeien snel en zaaien vaak uit naar de longen. Deze tumoren komen vooral voor bij grotere hondenrassen.
Vachtverzorging, vachtkleur en verharen
Zijn vacht komt in twee varianten voor: langstokhaar en stokhaar. De vachtverzorging bij deze hond is niet lastig. Het regelmatig borstelen van de vacht is voldoende om de losse haren te verwijderen. De Duitse Herder verhaart veel. Ook hierom is het handig regelmatig de losse haren te verwijderen, zodat deze niet door het hele huis liggen. Verder is het belangrijk om deze hond alleen bij noodzaak in bad te doen. Hij is namelijk gevoelig voor huidproblemen. De Duitse Herder komt voor in de vachtkleuren zwart, black & tan, sable, zwart met roodbruin, grijs en zwart & zilver.
De Duitse Herdershond met kinderen en andere huisdieren
Geen enkele hond mag ooit zonder toezicht bij een kind worden achtergelaten. Leer je kind om nooit een hond te benaderen, terwijl hij slaapt of eet, of hem te pesten door het voer weg te halen. Als een Duitse Herder goed is getraind en als pup is gesocialiseerd met kinderen en veel kinderen kan hij goed in een gezin met kinderen. Sommigen zeggen zelfs dat ze een kruising zijn tussen een babysitter en een agent, zowel vriendelijk tegen en beschermend naar kinderen uit hun gezin.
De Duitse Herder is echter een grote hond die per ongeluk een peuter of klein kind kan omstoten. Daarom is een gezin met hele jonge kinderen minder geschikt. Omdat Duitse Herders trouw en gereserveerd van aard zijn, zullen ze niet vrolijk kwispelen naar kinderen die ze niet kennen, maar over het algemeen zijn ze ook in die situaties betrouwbaar.
De Duitse Herder kan ook vreedzaam samenleven met andere honden en huisdieren, zolang je ze dat als pup aanleert. Het introduceren van een volwassen Duitse Herder in een huishouden met andere huisdieren kan moeilijker zijn als de hond niet gewend is om met andere honden of katten om te gaan. Mogelijk moet je dan een professionele trainer inhuren om je te helpen.
Vachtverzorging
wekelijks
Beweging
Veel
Gezondheid
Gemiddelde levensverwachting: 10-12 jaar
Kenmerken
Voorkom schuwheid, dit kan leiden tot agressie - Behoeft een consequente opvoeding
