Mopshond

Dit syndroom wordt veroorzaakt door een te stompe of korte schedel (brachycefaal). Door gebrek aan ruimte in de kop wordt de ademhaling belemmerd. Dit kan komen door een relatief te lang zacht gehemelte, afwijkend strottenhoofd, te nauwe luchtpijp en te kleine openingen van de neusgaten. Er treden er benauwdheidsklachten op wat zich kan uiten in een snurkend geluid, verminderd uithoudingsvermogen, kokhalsneigingen, onrustige slaap, flauwtes en blauwe slijmvliezen. Als de benauwdheid ernstige vormen aanneemt is een operatie aan het gehemelte of neusgaten noodzakelijk. De prognose is gunstig afhankelijk van de ernst van de afwijkingen.

Dystocia staat voor 'moeilijke geboorte'. Dit kan zowel door de grootte van de pup als door afwijkingen bij moeder komen. Als dit gebeurt, moet er ingegrepen worden door fokker of soms zelfs de dierenarts.

Elleboogdysplasie omvat meerdere problemen in het ellebooggewricht die allemaal resulteren in schade en vervolgens artrose in het ellebooggewricht. Dit geeft pijn bij beweging en in een later stadium zal de hond kreupel gaan lopen. Elleboogdysplasie kan erfelijk zijn, daarom is het bij sommige hondenrassen belangrijk dat de ouders vooraf middels röntgenfoto's worden gecontroleerd op de aanwezigheid van elleboogdysplasie.

Hierbij worden de zenuwen van het ruggenmerg langzaam afgebroken. Dit geeft neurologische klachten en leidt uiteindelijk tot verlamming. De aandoening is vergelijkbaar met MS bij mensen. Er is geen behandeling mogelijk en uiteindelijk is euthanasie nodig.

Heupdysplasie is een gevolg van een verkeerde vorming van het heupgericht. De heupkom en heupkop sluiten niet meer goed op elkaar aan en dit geeft pijn bij beweging van het heupgewricht. Heupdysplasie is een erfelijke aandoening en komt bij veel hondenrassen voor. Daarom is het belangrijk dat de ouderdieren vooraf middels röntgenfoto's worden gecontroleerd op aanwezigheid van heupdysplasie.

Bij ectropion krult het onderste ooglid van de hond naar buiten. Met deze aandoening kan de hond last hebben van tranende ogen en de ogen zijn gevoeliger voor ontsteking. Meestal is er een chirurgische ingreep nodig om het ooglid te herpositioneren.

Dit is een ontsteking van het hoornvlies en het bindvlies van het oog veroorzaak doordat de traanklieren onvoldoende of zelfs helemaal geen traanvocht kunnen produceren. Het oog wordt hierdoor droog en geïrriteerd, waardoor vuil en bacteriën de kans krijgen om een ontsteking te voorzaken. De ogen moeten levenslang worden gedruppeld met kunsttranen.

Omgevingsallergie is een van de meest voorkomende huidaandoeningen bij de hond. Bij atopie is de hond allergisch voor iets uit de omgeving bijvoorbeeld huisstofmijt of pollen. De aandoening komt meestal voor het eerst tot uiting in de eerste 3 levensjaren van de hond. Jeuk en roodheid aan de kop, onderpootjes en liezen worden het meest gezien. Als de hond heftig schuurt, kunnen er kleine ontstekingsreacties in de huid ontstaan. Het vaststellen van omgevingsallergie bij de hond is een lang en kostbaar traject en leidt niet altijd tot een resultaat.

Een cornea ulcus is een zweer op het oog. Het hoornvlies is beschadigd op het punt waar de ogen niet goed sluiten en dus uitgedroogd raken of op de plek het haar tegen de oogbol wrijft. Dit geeft een pijnlijk en een geïrriteerd oog. Deze aandoening komt vooral voor bij kortsnuitige honden met uitpuilende ogen. Een intensieve behandeling met oogdruppels is noodzakelijk en in sommige gevallen moet de huidplooi met haar rondom het oog chirurgisch worden verwijderd.

Ook honden kunnen suikerziekte hebben. Door een tekort aan insuline nemen de cellen geen glucose op, waardoor zij geen brandstof krijgen en het bloed teveel glucose bevat. Net als mensen moeten honden om deze reden insuline injecties krijgen. De ziekte kan aangeboren zijn of ontstaan door overgewicht en onvoldoende lichaamsbeweging.

Bij deze aandoening puilen de oogbollen uit. Hierdoor zijn ze gevoeliger voor infecties en beschadigingen, bij hevige opwinding kan het oog compleet uit de oogkas komen.

Door deze aandoening zijn er wervels verkeerd ontwikkeld, in een driehoekvorm. Hierdoor komt er meer druk op het ruggenmerg, wat weer tot rugpijn kan leiden. Deze aandoening kan alleen worden verholpen met een operatie.

Necrotiserende encephalitis veroorzaakt een ontsteking in de hersenen en/of hersenvliezen. Er is nog geen duidelijkheid over de oorzaak van deze aandoening, maar het is waarschijnlijk een auto-immuun ziekte. De symptomen kunnen erg uiteenlopend zijn, waaronder blindheid, ongecontroleerde bewegingen, aanvallen en coma. Deze aandoening is niet te genezen en zal ook leiden tot sterfte van de hond. Bij de Mopshond heet deze aandoening Pug Dog Encephalitis (PDE).